آلیاژ محلول جامدی است که از یک فلز به عنوان فلز پایه و چند عنصر دیگر(به مقدار کمتر از فلز پایه) که در آن به طور یکنواخت حل شده اند تشکیل شده است. خواص یک آلیاژ به مقدار زیادی به ترکیب درصد اجزا آن وابسته است. به عنوان مثال فولاد یک سیستم آلیاژ دوتایی، متشکل از آهن و کربن است که در این سیستم میزان کربن % 0/02-2/14قابل تغییر است. چدن ها خانواده دیگری از آلیاژهای آهنی هستند که میزان کربن آن % 2-4و مقدار سیلیسیم % 0/5 -3 متفاوت است. در استانداردهای مختلف دنیا، برای انواع آلیاژها محدودهای از غلظت عناصر مؤثر در ویژگیهای آن آلیاژ معرفی شده است و تا زمانی که غلظت تک تک عناصر مذکور در محدوده اعلام شده باشد آن آلیاژ در استاندارد مورد نظر قرار دارد و می توان خواص معرفی شده را از آن انتظار داشت و در صورتی که از بازه مشخص شده خارج شود نمی توان آلیاژ را در استاندارد مد نظر دسته بندی نمود.
شش کوپن معرفی شده برای آزمون خوردگی ضد یخ باید مطابق استانداردهای اعلام شده UNSیا SAEباشند و درصورتی که از آلیاژهای دیگری در فرآیند اندازه گیری استفاده شود نتایج متفاوتی در برخواهد داشت و از لحاظ خوردگی نمی توان کیفیت واقعی ضد یخ را تأیید نمود. به عنوان مثال آلیاژ چدن معرفی شده برای این اندازه گیری UNS F10007 یا SAE G3500 می باشد که میزان کربن آن باید % 3-3/3و میزان سیلیسیم آن % 1/8 -2/2 باشد. این درحالی است که در چدن با استاندارد SAE G1800 میزان کربن % 3/4-3/7و میزان سیلیسیم %2/3-2/6 است و این دو نوع چدن در تست خوردگی ضد یخ دو نتیجه کاملا متفاوت به نمایش می گذارند.
طبق یک بررسی انجام شده در مورد آنالیز کوپن های متفرقه موجود درکشور، متأسفانه عمده کوپن ها به جز کوپن مس مطابق استاندارد نیستند و لذا انجام آزمایش با آن ها نتایج متفاوتی را نسبت به کوپن های استاندارد در پی خواهد داشت.
