همان‌طور که در بخش (کلیاتی از ضد یخ خودرو) اشاره شد، در شرایط بهینه موتور، دمای جداره سیلندر باید حدود 150 درجه سانتی‌گراد باشد. دمای خیلی کمتر یا خیلی بیشتر از این مقدار موجب آسیب به بخش‌های مختلف موتور می‌شود. با اینکه آب از لحاظ ترمودینامیکی بهترین خنک‌کننده برای این منظور به‌حساب می‌آید ولی دمای جوش پایین (حدود 100درجه سانتی‌گراد) و دمای ذوب بالا (حدود 0 درجه سانتی‌گراد) به نسبت محلول ضد یخ، آب را در جایگاه نامناسبی قرار می‌دهد. در تابستان دمای جوش پایین آب موجب حباب زنی در سطح جداره و اختلالاتی در رنج انتقال حرارت می‌شود و در فصول سرد سال دمای ذوب بالای آن نیز موجب یخ‌زدگی و آسیب جدی به جداره می‌شود. در فصول معتدل نیز فشار بالای تحمیل‌شده به سیستم خنک‌کننده توسط آب خالص، از دلایل دیگر استفاده از ضد یخ هست. این در حالی است که محلول‌های خنک‌کننده استاندارد در یک گستره حرارتی وسیع‌تر (حدوداً 50- درجه سانتی‌گراد تا 120درجه سانتی‌گراد) در حالت مایع قرار دارند و لذا از این بابت در تمام فصول سال هیچ مشکلی برای خودرو به وجود نمی‌آورند. برای اطلاعات بیشتر در خصوص دمای ذوب و جوش ضد یخ در فشارهای مختلف می‌توانید به (جدول دما-فشار) مراجعه بفرمایید.
همچنین برای اطلاعات بیشتر در مورد مشخصات یک ضدیخ باکیفیت به (مهم‌ترین پارامترهای یک ضد یخ باکیفیت) مراجعه فرمایید.
